Prolog

Z słodkiego snu zbudził mnie świdrujący odgłos budzika. Powoli otworzyłam oczy osłaniając je przed słońcem. 29 czerwca. To już dzisiaj. Przeciągnęłam się leniwie i powoli poszłam do kuchni zrobić sobie kawę. Spojrzałam na zegarek 8.00, za 3 godziny mam samolot do Californi. Jejku tak strasznie tęskniłam za Rydel Rikerem Rockym Ellingtonem Rylandem i Rossem. Całe wakacje spędzę z nimi. Uśmiechnęłam się do siebie na wspomnienie ostatniego spotkania z R5 i zalałam aromatyczną kawę wrzątkiem. Po chwili wróciłam do wspomnień. Przez cały okres pobytu w Polsce nigdy nie miałam takich przyjaciół.  Z nimi zawsze fajnie spędzałam czas, nigdy się nie nudziłam. 8 lat temu także mieli te szalone pomysły. Tylko nieco wydorośleli i co najważniejsze zostali w Ameryce i osiągnęli spory sukces. Ehh jeszcze rok muszę tutaj wytrzymać. Jeszcze tylko matura mnie tutaj trzyma. Ciocia dla której wróciliśmy z USA kilka miesięcy temu przegrała walkę z chorobą. Ale już niedługo będę tam z nimi. To już tylko kilka godzin. Z optymistycznym uśmiechem na twarzy wróciłam do pokoju. Po raz piąty sprawdziłam wszystkie walizki. Ubrałam się w naszykowane wcześniej spodenki i koszulkę. Posprzątałam jeszcze swój pokój przed wyjazdem i z przerażeniem stwierdziłam że została mi się już tylko godzina. Odliczając 30 minutowy dojazd i odprawę, to... muszę już wyjeżdżać. Zadzwoniłam po kuzyna, bo mama jest już w pracy. Pożegnałyśmy się wieczorem. Tata pracuje za granicą, ale wie że całe te wakacje spędzę u babci, jego mamy. Chwilę później Mateusz już czekał pod moim domem. Pomógł mi wynieść walizki i sprawnie dowiózł mnie na lotnisko. Już miałam odejść samotnie w stronę terminalu, ale chłopak przytulił mnie mocno i powiedział

- Będę tęsknić siostra, uważaj na siebie.

- Ja też, mój przybrany braciszku- odpowiedziałam szybko wycierając napływającą do oka łzę. Dalej poszłam już sama. Sama przeciwko przeciwnościom losu.

Na szczęście od kiedy skończyłam 18 lat jest ich jeszcze mało. I mam nadzieję ze tak pozostanie.Ujrzałam jak Mateusz odjeżdża. Zrobiło mi się strasznie smutno, ale perspektywa spotkania przyjaciół cały czas podtrzymywała mnie na duchu. Pół godziny później siedziałam już w samolocie. Przede mną 6 godzin lotu, mam nadzieję ze obędzie się bez komplikacji. Sąsiedzi na szczęście nie sprawiali komplikacji i mogłam przez chwile spokojnie pospać. Resztę czasu poświęciłam przesłuchiwaniu piosenek R5, które i tak znałam już na pamięć. Już czułam jak są obok mnie już słyszałam ich śmiech. Czułam się cudownie... Gdy w końcu byłam już na ziemi starałam się jak najszybciej opuścić lotnisko. Byłam tak strasznie podekscytowana. Przy drzwiach czekała na mnie babcia. Podbiegłam do niej i ją przytuliłam.

- Babciu tak tęskniłam- brązowowłosa kobieta przyjrzała mi się uważnie i powiedziała
- Izzy ale wyrosłaś- obie wybuchłyśmy śmiechem i poszłyśmy w stronę samochodu babci.
- Mam dla ciebie niespodziankę w domu- powiedziała babcia
- Ojej jaką?- spytałam i poczułam że moje podekscytowanie osiągnęło maksymalny poziom.

- Zobaczysz- uśmiechnęła się i nagle krzyknęła - Ty palancie jak jeździsz! - obie roześmiałyśmy się. Resztę drogi do domu spędziłyśmy na rozmowach. Dom babci wcale się nie zmienił, przynajmniej z zewnątrz. Wyciągnęłam walizki z bagażnika i udała się w stronę domu. Otworzyłam drzwi i przywitało mnie jedno głośne

- Niespodzianka !- Ross, Rocky Riker Rydel i Ellington krzyknęli głośno. Stałam jak oniemiała. W ciągu tych 4 miesięcy od koncertu nie wiele się zmienili. Chłopcy tak samo przystojni, Delly tak samo urocza. Blondynka pierwsza podeszła i mnie uścisnęła.

- Izzy nareszcie jesteś- odpowiedziała i przytuliła się mocno- To jakie plany na najbliższe dwa miesiące? - spytała z uśmiechem prezentując idealnie białe ząbki.
- Nie wiem, ale na pewno chce je spędzić z wami. Blondynka uśmiechnęła się szerzej.
- Ej siostra posuń się! Nie tylko ty chcesz się przywitać z Izzy -powiedział Riker delikatnie odpychając siostrę na bok
- Ej ja też chcę- krzyczał Rocky.
- I ja - krzyknął Ross
- A ja to co?- domagał się Ellington. W efekcie cała czwórka rzuciła się na mnie w silnym uścisku ich umięśnionych ramion.
- Chłopaki... dusicie- wysapałam a oni powoli rozluźnili uścisk.
- Ej a gdzie Ryland?- spytałam- przyjedzie wieczorem ma kilka spraw do załatwienia.
- To co idziemy oprowadzić Izzy po okolicy?- Spytał Ross

- Ona chyba dobrze zna to miejsce - wtrąciła się do rozmowy babcia.- Zanieś walizki na górę, przebierz się i możesz iść- powiedziała

-Ok zaraz wracam poczekajcie- powiedziałam do całej szóstki i zaczęłam wnosić walizki po schodach. Chłopcy natychmiast ruszyli z pomocą, zanieśli je do mojego pokoju i szybko pobiegli w stronę balkonu. Słyszałam wzmożoną dyskusję, ale na jaki powód? Nie wiem. Usiadłam na łóżku i otworzyłam walizkę. Tyle wspomnień związanych z tym pokojem .Westchnęłam i uśmiechnęłam się do siebie. Jestem w moim Californijskim raju. Rozpuściłam moje miedziane włosy, które swobodnie opadły mi na łopatki i cieszyłam się promieniami słońca które przyjemnie grzały mi twarz. Za moimi plecami usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi, chwilę potem ktoś objął mnie delikatnie w tali. Szybko się obróciłam i ujrzałam jego twarz.

- Nawet nie wiesz jak tęskniłam- odpowiedziałam czule gładząc chłopaka po twarzy.
- Ja też, nawet nie wiesz jak te wszystkie trasy, i to ukrywanie się przed chłopakami - spojrzał na mnie swoimi słodkimi orzechowymi oczami. Przybliżył się do mnie i czule pocałował mnie w usta.
- Teraz mamy dwa miesiące żeby się sobą nacieszyć. Chłopak przytulił mnie mocno i odpowiedział
- Nie możemy tego czasu zmarnować kochanie- uśmiechnęłam się do niego. Nagle rozległ się krzyk Rydel

- Chłopaki ! Co wy tam robicie na górze!- odskoczyliśmy od siebie jak oparzeni. Mój skarb szybko wyszedł z pokoju a ja przebrałam się z szybkością błyskawicy. Szybko wyszłam z pokoju i zbiegłam po schodach. Na dole był już Ellington i Rocky

- Ej a gdzie Ross i Riker? - spytał Rocky.
- Nie widziałam ich - odpowiedziałam i poczułam, ze się czerwienię pod badawczym okiem Rydel.
- Chłopaki noo! - krzyknęła Rydel i obaj blondyni szybko zbiegli po schodach.
- To co idziemy? - spytał Ross przygładzając rozczochrane włosy.
- Jak chcecie iść to ruszcie tyłki a nie stoicie jak lamy na środku salonu- powiedział najstarszy.

- Masz coś do lam? - spytał oburzony Rocky. Riker posłał mu tylko równie oburzone spojrzenie i poszedł w kierunku drzwi a reszta Lynchów na nim. Znowu ten cudowny gwar. Wszystko zupełnie tak jak rok temu. Uśmiechnięta ruszyłam z R5 podbijać ponownie californijskie ulice, na których nie byłam od ostatnich wakacji. Oto ja Izabell Kowalik wracam w Californijskie progi. Wracam do mojej rzeczywistości.

Witajcie! :) Oto mój nowy blog, nie wiem jak się wam spodoba, ale zawsze możecie zostawić swoja opinię w komentarzu. Mam nadzieję że ten blog zdobędzie więcej czytelników niż W cieniu własnej osobowości. Jak łatwo się domyślić blog będzie o R5 ale postaram się pisać go trochę inaczej niż wszyscy.To jakie macie wrażenia po prologu? :) Do zobaczenia. Następny post powinien się pojawić za tydzień. Papa ;)